Z Paryża do Wrocławia – Cyganeria Pucciniego
17.11.2020, Ewelina Kucharska
Już w najbliższy piątek, 20 listopada o godzinie 19 oraz w niedzielę 22 listopada o 18.00, rozpocznie się transmisja La Bohème Pucciniego z Opery Wrocławskiej, w reżyserii Waldemara Zawodzińskiego. Widzowie będą mieli okazję przenieść się do Paryża pierwszej połowy XIX wieku i zobaczyć życie francuskiej cyganerii. Wszystko to w towarzystwie wspaniałej muzyki, która przyniosła kompozytorowi światową sławę.
Link do transmisji znajduje się tutaj.
Zamieszkały we włoskiej Lucce ród Puccinich znany był z talentów muzycznych. Prapradziadek Giacoma (który również nosił imię Giacomo) od połowy XVIII wieku piastował stanowisko maestro di cappella w jednej z najważniejszych świątyń w mieście – Cattedrale di San Martino. To samo stanowisko obejmowali kolejno jego potomkowie, a tradycja ta trwała 124 lata, aż do śmierci ojca Giacoma – Michele. Spodziewano się, że nowym maestrem di cappella zostanie Giacomo, jednak miał on wtedy zaledwie sześć lat. Młody Puccini otrzymał wykształcenie ogólne i muzyczne w seminarium katedralnym San Michele, a następnie podjął studia w Konwersatorium w Mediolanie. Przez kilka lat nie odnosił sukcesów jako kompozytor, pomimo tego, że jego dzieła były wykonywane w La Scali.
Prawdziwa kariera Pucciniego rozpoczęła się po premierze La Bohème w 1896 roku. Opera w czterech aktach, do libretta Luigiego Illici i Giuseppe Giacosy (na podstawie Scènes de la vie de bohème Henriego Murgera z 1851 roku) miała swoją premierę w Teatro Regio (Turyn). Początkowo krytycy mieli bardzo odmienne zdanie na temat opery, jednak dzieło bardzo szybko stało się sławne w całych Włoszech – zaledwie miesiąc później wystawiono je w Neapolu, a rok po premierze – w Mediolanie. Co ciekawe, pierwsza premiera Cyganerii poza ojczyzną kompozytora miała miejsce w Buenos Aires w czerwcu 1896 roku.
Na wielki sukces dzieła składa się z pewnością wiele aspektów. Libretto, którego bohaterami są artyści (poeta, malarz, muzyk, śpiewaczka), dramatyczne dzieje ich miłości i barwne życie – to wszystko z pewnością wzbudza ciekawość. Elementy komiczne połączone są z tragicznymi, zaś poszczególne akty kontrastują ze sobą.
Muzyka nie została skomponowana jako towarzystwo dla akcji scenicznej, przeciwnie – Puccini nie tylko oddaje panujące nastroje, ale wręcz uzupełnia treść dzieła. W tym dramacie muzycznym bohaterowie i uczucia mają swoje odpowiedniki w motywach muzycznych. Kompozytor zestawia ze sobą różnorodne pod względem barwowym zespoły muzyczne, posługuje się urozmaiconą rytmiką, a ponadto przeplata włoską kantylenę z dramatycznymi momentami, co znakomicie oddaje zmieniające się niczym w kalejdoskopie nastroje.
Opera Wrocławska będzie transmitowała na żywo spektakl w reżyserii Waldemara Zawodzińskiego . Oprawą muzyczną zajmie się niezawodny Bassem Akiki wraz z muzykami Orkiestry Opery Wrocławskiej. Za ruch sceniczny odpowiedzialna jest Janina Niesobska, zaś scenografią i kostiumami zajął się sam reżyser. Jak zapewniają twórcy, opera ujęta jest w klasyczne ramy, co gwarantuje niezapomnianą podróż w czasie.
Na zachętę zapraszam do wysłuchania duetu O soave fanciulla w wykonaniu Luciana Pavarottiego i Mirelli Freni.
Spektakl będzie dostępny na kanale YouTube przez 24 godziny po zakończeniu transmisji.
Obsada
Mimì – Adriana Ferfecka
Rodolfo – Piotr Buszewski
Musetta – Maria Rozynek-Banaszak
Marcello – Adam Zaremba
Schaunard – Tomasz Rudnicki
Colline – Jerzy Butryn
Benoît – Maciej Krzysztyniak
Alcindoro – Marek Klimczak
Streszczenie libretta
Akt I
Schaunard, Colline i Marcel – młodzi przyjaciele z kręgu artystycznej cyganerii, wybierają się do kawiarni. Rudolf zostaje w domu, gdzie odwiedza go sąsiadka, Mimi. Mimi gubi klucz do swego pokoju. Podczas wspólnego poszukiwania, Rudolf chwyta ją za rękę i rozpoczyna czułą rozmowę.
Akt II
Rudolf wraz z Mimi dołączają do grona bawiących się przyjaciół. Jedynie Marcel siedzi posępny, bo przy sąsiednim stoliku dostrzegł swą dawną kochankę, Musettę i jej nowego adoratora. Ona również poznała Marcela. Wspominając przeżyte z nim dni, z niechęcią myśli o bogatym, lecz starym radcy Alcindorze. Narzekając na zbyt ciasne trzewiki wysyła go, aby kupił nowe i przysiada się do grona młodych artystów. Witają ją radośnie. A gdy ulicą przechodzi orkiestra, wykorzystują zamieszanie i uciekają z kawiarni, pozostawiając Alcindorowi rachunek.
Akt III
Szukająca Marcela Mimi trafia do szynku, w którym mieszka on z Musettą. Wywoławszy Marcela, Mimi opowiada o swym cierpieniu. Oto Rudolf porzucił ją, nie podając przyczyny. Gdy ten nadchodzi, Mimi ukrywa się w cieniu. Słyszy, jak poeta zwierza się przyjacielowi, iż musiał uciec od ukochanej, gdyż wie, że jest ciężko chora, a on nie może jej niczego ofiarować. Kaszel Mimi zdradza jej obecność. Witana przez Rudolfa, młoda dziewczyna rozumie już teraz konieczność rozstania, jednak oboje pragną odwlec chwilę pożegnania. Tymczasem Marcel, którego lekkomyślna Musetta znów zaczęła zdradzać, czyni swej kochance gorzkie wyrzuty i postanawia rozstać się z nią.
Akt IV
Czwórka przyjaciół urządza zabawę, aby Rudolf i Marcel mogli zapomnieć o przeszłości. Wtem w drzwiach staje… Musetta. Przyprowadziła Mimi, która jest u kresu sił. Przyjaciele układają chorą na posłaniu. Niestety, wszystkie ich starania są daremne. Mimi z Rudolfem rozmawiają o miłości i szczęściu. Rudolfowi wydaje się, że Mimi zasypia, podchodzi więc do okna, by je zasłonić. Gdy wraca, jego ukochana już nie żyje.
Streszczenie libretta: J. Kański Przewodnik operowy
Zdjęcie na górze pochodzi z zasobów Biblioteki Kongresu Stanów Zjednoczonych.
Artykuł Z Paryża do Wrocławia – Cyganeria Pucciniego pochodzi z serwisu ORFEO.
Więcej informacji
Źródło: orfeo.com.pl